De zon schijnt. Muziek is lekker vandaag en de mannen op de radio zijn goed gezind met goede flauwe grappen. Genieten dus.

Langzaam en gestaag rijd ik de file in, bedenk wat woordgrappen op de bedrukte reclameteksten op vrachtwagens die voorbij komen en drink rustig mijn thee (die ik voor de verandering eens niet op het aanrecht heb laten staan).

Deze dag is het gewoon. Zonder ochtend humeur, lichtelijk melig, tuf ik de bebouwde kom uit.

Terwijl ik daar rijd in onze derde misschien zelfs wel vierde hands Fiesta (lees: waar de lijmresten van de prank van mijn lieftallige collega’s plaats maken voor een zebra achtige look omdat ik de lijmresten er amper af krijg en mijn auto wit is (was)), mijn radio met casettebandjes optie, mijn thermosbeker met groene thee en mijn grote voorliefde voor Audi’s, geniet ik van het radioprogramma op 538 en begint mijn dag met een grote glimlach.

Achter mij rijden onder andere een Volvo, BMW en Audi. In deze prachtige wagens zitten haantjes. Ze hebben haast. Logisch want iedereen, met name de kantoordieren op dinsdag, hebben altijd haast. De drukste dag van de week op de weg. Vertrek dan een kwartiertje eerder zou je denken (niet dat ik daar altijd heilig in ben maar toch met één auto inhalen kom je echt niet sneller op je werk!).

Deze drie auto’s staan toch wel in de top drie meest gespotte wagens op de weg (en al helemaal tussen 07.30 en 09.00 door de weeks). In mijn relaas van gedachten denk ik na over wat voor een soort mens in welke auto rijdt. De Audi rijder is duidelijk aan het genieten van techno muziek of in ieder geval iets uptempo, een levensgenieter met lang haar en krullen. De BMW rijder is ouder en heeft iets weg van Dries Roelvink met een dubbele onderkin. Hij is duidelijk aan het schelden op de rest van de wereld. De Volvo rijder, de carrièrejager, is waarschijnlijk zijn project aan het voorbereiden voor die dag, waarschijnlijk een presentatie als ik zijn gebaren en tientallen papieren nog geen 5 minuten later door de auto zie dwarrelen (hij blij dat het geen cabrio is dacht ik nog)…

Ik kwam er achter dat in geen één van deze auto’s een richtingaanwijzer zat waardoor de BMW rijder er voor zorgt dat op zijn minst drie auto’s voor hem moeten wijken op het moment dat de linker baan weer rustig aan begint te rijden. Bijdehand ventje wel. De Volvo en Audi volgen, links-rechts en blijven vervolgens  staan, gepositioneerd naast elkaar. Wordt dit een race? Dit zou mijn ochtend nog wel eens leuk kunnen maken. Met mijn thee, de droge humor op 538 en dit theatraal gedrag, dinsdagen zijn zo slecht nog niet.

Eenmaal de file voorbij, racen ze er vandoor. Aangezien ik vol gas de 100 km net haal binnen 1 minuut waren ze al snel uit het zicht. Prima ochtend, laat de dag maar beginnen!

Het nadeel van dinsdagen is dat de terugweg meestal minstens zo lang duurt als de heen weg. Overwerken is dan ook absoluut geen straf. Rond half 7 stap ik de auto in en helaas is de file die dag nog niet in rook opgegaan. Alsnog file. Dan maar Slam FM, voor de afwisseling deze dag.

Voor het stoplicht stopt een BMW die vol gas aan komt rijden om vervolgens in zijn ankers te gaan, één centimeter van mijn gestreepte zebra bumper. De grijze dubbelkinnige Dries wil er graag langs, zijn vrouw heeft waarschijnlijk zijn eten inmiddels al in de koelkast gezet, of zou hij te laat zijn voor de afhaal van de Chinees? Hoe dan ook, zijn gezicht stond er niet vrolijker bij dan die ochtend.

Langzaam trek ik op en beland naast hem in de file. Wat een pech! Maar ach, wie moet wachten stilt de honger met… Hij verblikt of verbloost niet. Zijn neusinhoud is in iedergeval een goed voorproefje voor wat hem waarschijnlijk die avond te wachten staat. Misschien de volgende keer een BMW met geblindeerde ramen? Om de beste vrolijkert  op te vrolijken pak ik mijn telefoon en doe alsof ik hem film. Love it.