Het lijkt alweer eeuwen geleden dat ik woorden op Hyves typte, blogde over mijn reizen en mijn verhalen aan jullie kenbaar maakte.

Na vele vragen, smeekbeden en verzoeken van vrienden en familie is het dan eindelijk zo ver….

I am back!

Velen van jullie zullen zich afvragen… Waarom bloggen en waarom duurde het zo lang… Ik weet het zelf ook niet eigenlijk. Ik schijn leuke verhalen te typen over de dingen die ik mee maak en geef daaraan een leuke draai (heb ik me laten vertellen). Meeslepende verhalen… Dat werd ook weleens gezegd. Waarover ik blog? Over alles wat ik meemaak, mijn interesse wekt of dingen die ik bijzonder vind… Vanalles dus!

Ok ok, daar gaan we dan… Na het zoveelste gesprek, dat leidde tot nadenken… Waarom ook niet?

Allereerst moet je een naam hebben, want als blogger moet je wel met iets leuks komen, origineels, iets dat vraagt om aandacht, vraagt? Of schreeuwt? Daar ben ik nog niet helemaal over uit. Ik vond het in ieder geval rete moeilijk om iets te bedenken.

Er gingen weken voorbij, maanden inmiddels… En toen, vorige week was het dan zover. Na wat whatsapp groepen en vriendinnen gestalkt te hebben, diverse hilarische en onnozele namen bedacht te hebben, was het zover…. Ik wist het!

Dolsefiek dat moest het worden! 

Een naam met een betekenis, aandenken en die met name origineel is. Een naam die mensen zullen onthouden en waar ik trots op ben. 

Een naam afgeleidt van mijn achternaam (en daarmee dus ook die van het gezin waar ik uit kom). Een naam die mijn opa vroeger bedacht heeft voor mijn vader… En die mijn moeder later gebruikte om mijn zusje en mij tot orde van de dag te roepen of juist op de meest leuke momenten Dolsefiek als troetelnaampje gebruikte. 

Een naam om ons te laten lachen en met name een naam die vele herinneringen deed oproepen. 

Een mooie naam om als blogger trots op te zijn. Een naam (en hopelijk ook de verhalen die daar uit voort komen) om van te genieten. 

Liefs en tot snel.